piątek, 28 lutego 2014

Przedsiębiorstwo energetyczne Ueberlandwerk cz. 14 - po wojnie...





Po wojnie...

- Miasto Marienwerder/Kwidzyn zostało przyłączone do państwa polskiego.


- Starszy inżynier Fenske po zakończeniu działań wojennych w Dolinie Wisły w kwietniu 1945 roku powrócił do swojego zakładu w Kwidzynie. Zastał tam już dwóch polskich kierowników. Pracował z nimi w zakładzie do lipca 1945 roku, potem musiał opuścić miasto. Zmarł 17 grudnia 1947 roku w małym miasteczku nad rzeką Elbą w Wschodnich Niemczech (NRD).

Inżynier Heinrich Leuthold zmarł 3 maja 1957r. w Bad Ragaz, Kanton St.Galen / Szwajcaria.

Fritz Goerdeler (członek rady nadzorczej przedsiębiorstwa i burmistrz Marienwerder w latach 1920-1933), należał do opozycji antynazistowskiej. Po nieudanym zamachu na życie Hitlera z 11 lipca 1944 roku został aresztowany. 1 marca 1945 stracony przez powieszenie w berlińskim więzieniu Plötzensee. Jego brat Karl Goerdeler po zamachu miał zostać kanclerzem Niemiec. Został też aresztowany i stracony 2 lutego 1945 roku.


źródło: "Bildband Kreis und Stadt Marienwerder"




- Elektrownia  Stockmühle (Stocki Młyn) przetrwała zawieruchę wojenną. W 1964 roku przeszła gruntowną modernizację i przebudowę. Do dnia dzisiejszego spełnia doskonale swoje funkcje.




                                                               





- Elektrownia w Kwidzynie (Marienwerder) nie miała tyle szczęścia co ta w Stockim Młynie. W 1945 roku została uruchomiona przez nową załogę. W późniejszych latach elektrownia pracowała jako szczytowa tzn. wspomagała w godzinach szczytowych (przy największym obciążeniu) Elbląg. Następnie znajdowała się tu tylko rozdzielnia, która z czasem została zastąpiona nową na ul. Łąkowej. Na skutek tego dawna elektrownia przy ul. Wiślanej była już niepotrzebna i została zlikwidowana. Wszystkie urządzenia z budynku elektrowni zostały wymontowane i zezłomowane. Budynek pełnił już tylko funkcje magazynowe (hurtownia materiałów budowlanych). 



                                źródło: Stadtarchiv Celle


                           
                                źródło: Forum e-Kwidzyn, Kwidzynopedia




W latach 90-tych w hurtowni wybuchł  pożar, na skutek którego "dawna elektrownia" uległa poważnemu uszkodzeniu, około 70% dawnej kubatury zostało rozebrane. 


 źródło: autor Michał M. Kamiński 



Ocalała część już nigdy nie została zagospodarowana ani nawet zabezpieczona przed dalszą destrukcją. Latem 2013 roku (dokładnie w 90-tą rocznicę budowy) ruiny dawnej elektrowni zostały doszczętnie rozebrane na skutek zagrożenia katastrofą budowlaną.





Podczas prac rozbiórkowych kilku pasjonatów lokalnej historii w ostatniej chwili uratowało tablicę pamiątkową oraz kilka innych artefaktów, które były związane z budową elektrowni.  


Od lewej: Marcin, Łukasz i Michał







Bardzo przykry widok.
Gdyby nie pożar w latach 90 - tych
to z pewnością nadal podziwialibyśmy budowlę dawnej elektrowni




Obecnie w tym miejscu znajduje się myjnia samochodowa.



- Budynek w którym znajdowała się siedziba spółki oraz biura został spalony i rozebrany (obecnie ul. Sztumska). Dziś w tym miejscu mieści się nowy gmach prywatnej firmy.








- Po zabudowaniach warsztatowych i magazynowych przy obecnie ul. Warszawskiej oraz ul. 15- Sierpnia, nie ma już śladu.


Obecnie na parceli niegdyś należącej do przedsiębiorstwa znajduje się osiedle mieszkaniowe.




W budynkach po magazynie i warsztacie do połowy lat 90-tych XX w. znajdowała się wulkanizacja.





- Na całe szczęście kompleks wartsztatowo-magazynowy przy Salaterei Strasse (obecnie ul. Łąkowa) zachował się do dnia  dzisiejszego niemalże w pierwotnej formie. Po wojnie służyło i nadal służy przedsiębiorstwom energetycznym. Na chwilę obecną siedzibę ma tu spółka "Energa - Operator S.A.".  




Jest to niezwykle interesujący miejsce, które wymaga oddzielnego opracowania pod kątem historycznym, architektonicznym oraz technofaktycznym.



- Po upływie niespełna 100 lat na terenie Kwidzyna (Marienwerder) i całego regionu, w którym działało dawne przedsiębiorstwo energetyczne, można spotkać wiele reliktów przeszłości związanych z zakładem Ueberlandwerk. O dziwo większość z nich jest w ciągłym użytkowaniu!!! O czym to świadczy?! Mianowicie, o doskonałej jakości materiałów, z których owe nośniki czasu zostały wykonane, o niebagatelnym kunszcie pracy dawnej załogi zakładowej oraz szacunku nowej (powojennej) kadry pracowników wobec dokonań swoich poprzedników. 


Poniżej kilka przykładów...



Fragment trakcji energetycznej







Stacja transformatorowa tzw. wieżowa
(charakteryzuje się ciekawą architekturą)
W latach 40. XX w. na obszarze działalności zakładu znajdowało się ponad 500 sztuk.
Większość przetrwała do naszych czasów.





Włącznik światła "Licht"
Trochę po przejściach, ale jest wciąż sprawny :)





W wielu kamienicach, domach i innych wiekowych obiektach można trafić na ślad "Technofaktów" energetycznych. Poniżej podstawa ebonitowa pod gniazda bezpieczników oraz licznik.





Przy o drobinie szczęścia można się też natknąć na tabliczki reklamowe firm montażowych.
W tym przypadku "H.A. Swoboda, Ing. Marienwerder"





Uważam, że takie ruchome zabytki techniki  powinny zostać objęte opieką prawną w postaci wpisu do rejestru zabytków jako ruchome wyposażenie zabytku architektonicznego.




----------------------------------------------------------------------------------------------




  24 marca 1945 do Kwidzyna przybył pełnomocnik rządu polskiego, Wiesław Sztejnike (późniejszy starosta) wraz z grupą operacyjną. W skład tej grupy wchodził min. inż. Aleksander Szychulda, którego zadaniem było zabezpieczenie urządzeń energetycznych i odbudowa energetyki na Powiślu...

Jest to już zupełnie inna historia, do której na pewno powrócę na łamach swojego bloga.



Powyższe opracowania poświęcone historii energetyki w Kwidzynie, chciałbym dedykować ś.p. Panu Grzegorzowi Górskiemu, który to niezwykle zasłużył się  lokalnej energetyce.





P.S.1 Serdeczne podziękowania za pomoc w tłumaczeniu tekstów źródłowych dla Beaty i Marka Hys.


P.S.2 Po krótkiej przerwie wrócimy jeszcze do historii Naszej lokalnej energetyki, firm z nią współpracujących oraz do charakterystyki obiektów przy ul. Łąkowej.


c.d.n.



poniedziałek, 24 lutego 2014

Przedsiębiorstwo energetyczne Ueberlandwerk cz. 13 - kadra





     Z danych, które sporządził starszy inżynier Bruno Fenske w 1943 roku możemy się dowiedzieć o kilku istotnych informacjach. Obszar zaopatrzenia energetycznego w tymże roku był wielkości 2200 km2  z  150 000 mieszkańców. Zawierał ponad 1000 km 15 KV sieci, 520 stacji i 340 miejskich sieci. Wyprodukowano i pobrano w roku handlowym (gospodarczym) 25 milionów kilowatogodzin. Wartość podłączeń wynosiła 70 000 KW. W zakładzie zatrudnionych było 250 pracowników i robotników.


Wyżej wymieniony inżynier Bruno Fenske był niezwykle zasłużoną osobą dla przedsiębiorstwa i miasta. W 1912 roku mieszkał przy Graudenzerstr. 19 (obecnie ul. Grudziądzka). Następnie w 1935 roku przy Erich Kochstrasse 33 (ob. ul. Piłsudskiego). Wniósł duży wkład w budowę elektrowni i rozbudowę całego przedsiębiorstwa po Traktacie Wersalskim. Urodził się w 1882 roku jako syn inspektora kancelarii rządowej, Johannesa Fenske. Ukończył Królewskie Gimnazjum w swoim rodzinnym mieście. Wykazywał upodobania do zawodów związanych z obróbką metali. W Technikum w Ilmenau (Turyngia) zakończył pomyślnie swoje wyszkolenie jako inżynier – elektryk. Pracował następnie w laboratoriach badawczych i doświadczalnych w młodym wtedy jeszcze przemyśle elektrycznym. W 1913 roku został zatrudniony w Ueberlandzentrale Westpreussen G.m.b.h. jako inżynier budowy zakładów i asystent dyrektora. Rok później objął kierownictwo Zakładu, a w 1920 roku został pełnomocnikiem spółki. W 1933 roku po odejściu dyrektora Masucha, inżyniera Fenske mianowano dyrektorem przedsiębiorstwa. Był autorem wielu patentów związanych z przemysłem elektrycznym. Wielokrotnie wspomagał swoimi technicznymi możliwościami wiele instytucji w mieście. Za czasów jego działalności w zakładzie powstały takie duże przedsięwzięcia jak:

- budowa betonowej śluzy z ośmiu metrowym przepustem ochronnym w Zakładzie Stocksmühle w 1914 roku,
- budowa elektrowni o mocy 2500 KVA w Marienwerder w  latach 1922/23,
- budowa 60 KV trakcji zasilającej na żelaznych masztach z Nikolaiken (Mikołajki Pomorskie) do Marienwerder około 1928 oraz do Rosenberg (Susz) około 1937 roku,
- zakończenie budowy stacji transformatorowej w Nikolaiken (Mikołajki Pomorskie) we współpracy z firmą Bergmann - Elektrizitätswerke Aktien - Gesellschaft Berlin po 1928 roku.




 Członkowie towarzystwa muzycznego "Liedertafel"
Obchody 700 - lecia miasta w 1933 roku

                                źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."


W pierwszym rzędzie: Alfred Scherz (pracownik przedsiębiorstwa energetycznego).
W drugim rzędzie: Erwin Masuch (dyrektor przedsiębiorstwa).





Pracownicy zakładu

 
                               źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."

Pierwszy rząd od lewej: Lydia Sudau, Christel Grabert, Margarete Joneweit, Gretel Henning, ...Sulimma.
Drugi rząd: Fritz Dumröse, Fritz Klebs, Leonhard Reichenbach, ...Melcher, ...Rosenau.




Pracownicy działu instalacji i reklamy 
październik 1938 rok

                                źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."


Pierwszy rząd od lewej: Magdalene Seiler, Ludwig Präori, Lucie Tornier-Bielfeldt 
Drugi rząd: Walter Semprich, Oskar Seifert, Arno Nehter, Hans Pietrzack, Kurt Nass, Otto Schering, Bruno Bolda, Herbert Martins, Sigismund Dombrowski




Pracownicy działu księgowości
1940 rok 
(Po lewej stronie na budynku widać szyld zakładowy)

                                źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."






   Drugim pracownikiem równie zasłużonym dla zakładu był inżynier - elektryk szwajcarskiego pochodzenia Heinrich Leuthold. Około 1911 roku, równocześnie z Bruno Fenske, został zatrudniony w przedsiębiorstwie jako młodszy inżynier. Włączył się czynnie w życie miasta i np. w 1913 roku został Królem Westpreussischen Schützenbundes (Zachodnio Pruskiego Związku Strzeleckiego). W zakładzie był lubiany i poważany przez współpracowników. Przeżył wzloty i upadki często burzowego rozwoju przedsiębiorstwa.


    W 1939 roku wybuchła II Wojna Światowa, która trwała sześć długich lat. W tym okresie wielu wykwalifikowanych pracowników przedsiębiorstwa zostało powołanych do armii, następnie skierowano ich na front. Skutkiem takiego stanu rzeczy był brak doświadczonej załogi co z pewnością wpływało niekorzystnie na kondycję zakładu w tym czasie. Jednak najgorsze chwile dla całego przedsiębiorstwa nadeszły dopiero pod koniec wojny...


Przedsiębiorstwo energetyczne Westpreussisches Ueberlandwerk G.M.B.H. Marienwerder Wpr. pomimo zbliżającego się frontu, było w pełni czynne do niedzieli 21 stycznia 1945 roku (oficjalnie ogłoszono w mieście ewakuację). Do momentu, aż od wschodu wojska radzieckie weszły na teren, w którym działał zakład. Dzięki pomocniczemu generatorowi przy Mewer Str. (obecnie ul. Wiślana), zbudowanego z konieczności w latach 1922/23, utrzymywano do czwartku 25 stycznia 1945 roku zaopatrzenie w energie elektryczną dla pozostałych w mieście mieszkańców, urzędu pocztowego oraz komendantury wojskowej, sztabu i żołnierzy. 



Pomocniczy generator 
(wcześniejsza elektrownia)
                                                                                     
    źródło: Stadtarchiv Celle



Pełnych poświecenia i odwagi piętnastu pracowników zakładu ze starszym inżynierem Fenske dobrowolnie pozostało w mieście. W skład ostatniej załogi wchodzili: Bruno Fenske, Johann Kollet, Heinrich Leuthold, Droese, Martins, Löpp, Riek, Jonas, Jahn, Mönch, Simon, Müller, Koll, Nehter, Krause. Monterzy zakładowi Droese i Mertins zginęli w ataku rosyjskich moździerzy. W południe 25 stycznia 1945 roku wyłączono elektrownie, gdyż została uszkodzona sieć. Po odmeldowaniu się u komendanta wojskowego dziesięciu pracowników przedsiębiorstwa pod kierownictwem panów; Fenske i Kollet opuściło miasto udając się w kierunku Wisły. 

Tak zakończyła się działalność tego prężnego zakładu. 


c.d.n. 




poniedziałek, 17 lutego 2014

Przedsiębiorstwo energetyczne Ueberlandwerk cz. 12




 Rejon przedsiębiorstwa energetycznego Westpreussisches Ueberlandwerk... na początku lat 30. XX wieku był najbardziej zelektryfikowanym obszarem Ostpreussen (Prus Wschodnich) mimo to, że jeszcze nie był w pełni zagospodarowany. Prawie 50% wszystkich gospodarstw domowych oczekiwały cierpliwie na zaopatrzenie w prąd. Trudna sytuacja gospodarcza utrudniała podłączenie linii elektrycznej, co wymagało ciągłej akcji reklamowej, po to by ostatni mieszkaniec rozkoszował się korzyściami elektryczności. Dużym udogodnieniem były urządzenia odbiorcze przygotowane przez zakład energetyczny, które instalowali wszyscy przeszkoleni elektrycy oraz zewnętrzne firmy prywatne (monterskie). Można było je zakupić w 60 miesięcznych równych ratach przy korzystnym oprocentowaniu. Zakład dostarczał także urządzenia podobnego rodzaju łącznie z całkowicie zelektryfikowaną kuchnią, kolumną parnikową zgodną z technologią Preussischen Elektrizitäts - Aktiengesellschaft Berlin (Pruskiej Energetycznej spółki Akcyjnej w Berlinie) za pośrednictwem instalatorów i za korzystną odpłatność lub dzierżawę. Dzięki temu niemiecka elektryczność była stosowana w każdym gospodarstwie domowym lub zakładzie i tym samym wypierała zagraniczne zasoby energetyczne. 



Ebonitowe (bakielitowe?) podstawy  pod gniazda bezpieczników i liczniki

                                źródło: zbiory własne






Z lewej strony widoczne jest logo zakładu, natomiast po prawej przytwierdzona jest tabliczka reklamowa firmy montażowej 
("J. Zimmermann" - Biuro inżynieryjne dla przemysłu elektrycznego, rolnictwa i technologii medycznej)

                                                        źródło: zbiory własne







Gniazda bezpieczników oraz
pasek papieru z odręcznym napisem:
A Licht (światło), Erdgeschoss (parter), 15 A Herd (piec)

                                źródło: zbiory własne




  
                                                     źródło: zbiory własne





Tabliczki z podstaw ebonitowych
"Elektrownia (przedmiot wypożyczony)
Własność Zachodnio- Pruskiego Okręgowego Przedsiębiorstwa Energetycznego..."

                                źródło: zbiory własne




                                źródło: zbiory własne






                                                        źródło: zbiory własne






 Marmurowa podstawa pod licznik
z porcelanowymi gniazdami
bezpieczników i włącznikiem
(Podarunek od Pana Hilarego Kulczyka)


                                                źródło: zbiory własne





Tabliczka reklamowa
"Hupfeld & Kaiser"
instalacje elektryczne
Malbork, Gołdap, Dzierzgoń


                                źródło: zbiory własne

c.d.n. 





sobota, 15 lutego 2014

Przedsiębiorstwo energetyczne Ueberlandwerk cz. 11 - oddziały




    Jak już wcześniej wspominałem siedziba przedsiębiorstwa była w Marienwerder.  Poza tym istniały oddziały produkcyjne i handlowe w innych miastach, które obsługiwały klientów oraz rozwiązywały ich problemy.


 - Christburg (Dzierzgoń)
Salon sprzedaży, warsztat i magazyn 
- Rosenberger Strasse 14

- Stuhm (Sztum)
Salon sprzedaży, warsztat i magazyn 
- Bahnhof Strasse 158

- Rosenberg (Susz)
 Warsztat i magazyn 
- Riesenburger (prabuckie) przedmieście

 - Deutsch Eylau (Iława)
 - Freystadt (Kisielice) 
- Riesenburg (Prabuty)
- Nikolaiken Westpreussen 
(Niklaskirchen, Mikołajki Pomorskie)



Fragment mapy drogowej z 1938 roku

    źródło: zbiory własne






Wszelkie sprawy we wszystkich placówkach można było załatwić telefonicznie lub stawiając się osobiście.


Godziny pracy:


okres letni
 pn. - pt. 7.30 - 12.30 (przerwa)  14.00 - 18.00
sobota 7.00 - 12.30

okres zimowy
pn. - pt. 7.30 - 12.30 (przerwa) 14.00 - 18.00
sobota 7.00 - 13.00 


Elektrownia i rozdzielnia Rosenberg  (Susz)

                                źródło: zbiory własne





Nowoczesna stacja transformatorowa w Nikolaiken Westpreussen (po 1938 roku Niklaskirchen, obecnie Mikołajki Pomorskie). Docelowo otrzymuje zgodnie z przepisami prąd o mocy 60 000 wolt i przetwarza go na napięcie 15 000 wolt.

                                źródło: zbiory własne




c.d.n.




środa, 12 lutego 2014

Przedsiębiorstwo energetyczne Ueberlandwerk cz. 10 - lata 30.





  Od 1929 roku elektrownia parowa w Marienwerder przestała spełniać swoją pierwotną rolę - została elektrownią rezerwową. Dostawa prądu pochodziła w przeważającej części z elektrowni Ostpreussenwerk Aktiengesellschaft Königsberg in Preussen w Elbing (Elbląg), częściowo z własnych zakładów produkcyjnych w Marienwerder i w Rosenberg (od 1931 roku), jak również małych elektrowni wodnych w powiecie Rosenberg (Susz).

Przedsiębiorstwo mogło się nadal rozwijać mimo dużych politycznych i gospodarczych trudności. Pierwszego stycznia 1931 roku w celu ujednolicenia gospodarki energetycznej na obszarze Regierungsbezirk Westpreussen (Okręg Rejencji Prus Zachodnich) przejęło zakład energetyczny w sąsiednim powiecie Rosenberg (Susz). Początkowo prywatny zakład pozyskał udziały pieniężne powiatu Marienwerder i Stuhm, jak również dzięki Preussischen Elektrizitäts - Aktiengesellschaft Berlin (Pruskiej Energetycznej spółce akcyjnej Berlin) uzyskał pozycje publiczno-prawną. 




W 1931 roku w skład rady nadzorczej wchodzili:


- Dr. inż. Robert Frank (Dyrektor generalny, prezes)


- Dr. Fritz Ulmer (zastępca prezesa, starosta 
w pow. Marienwerder)

źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."


- Erich Dyck (właściciel ziemski Paleschken, pow. Stuhm)
- Arthur Falk (przedsiębiorca)


- Fritz Goerdeler (burmistrz Marienwerder)

źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."


- Karl Görg (właściciel ziemski w Littschen - Licze)
- Walter Jaques (sekretarz)
- Herbert Kleine (starosta)
- Dr. Paul Meyer (burmistrz)
- Reinhard Neumann (właściciel ziemski)
- Ernst von Riesen (właściciel ziemski w Georgensdorf- Jurkowice)
- Wilhelm Römer (podsekretarz)


- Wilhelm Witt (właściciel ziemski z 
Kl. Nebrau - Nebrowo Małe)

źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."


- Dr. Alois Zimmer (starosta)





   W latach 1931/32 w przedsiębiorstwie pracowało 200 pracowników i robotników, kapitał spółki wynosił 6,5 miliona RM (prawie 3/4 kapitału zakładowego było w  posiadaniu Pruskiego Przedsiębiorstwa Państwowego). Wyprodukowano i pobrano 83 miliony kilowatogodzin. Zaopatrzono 140 000 mieszkańców i prawie 3 powiaty Marienwerder (Kwidzyn), Rosenberg (Susz) i Stuhm (Sztum) z dziewięcioma miastami. Zostało położonych 800 km linii wysokiego napięcia i postawiono 410 transformatorów do przetwarzania energii elektrycznej na napięcie użytkowe (prąd) 380 i 220 Volt, oprócz tego 9 miejskich i dużą ilość gminnych linii niskiego napięcia. Prąd elektryczny był stosowany we wszystkich powiatach nie tylko w celach oświetleniowych, lecz także jako źródło mocy, pomoc w gotowaniu i źródło ciepła, a w szczególności wykorzystywany w gospodarstwie rolnym i domowym. 



Rachunek kosztów opiewający na kwotę 21,75 Reichsmark

                                                  źródło: zbiory własne






Dokumenty firmowe adresowane do właścicielki
mleczarni Pani Diethelm z Rehhof (Ryjewo)
1930 rok

                                           źródło: zbiory własne







Dokument firmowy adresowany do właściciela gospody Stefana Kasubowskiego 
1931 rok

                                źródło: zbiory własne







Rachunek adresowany do właściciela gospody 
Stefana Kasubowskiego 
1931 rok

                                             źródło: zbiory własne




                               źródło: zbiory własne





Na rewersie niektórych rachunków były umieszczane ogólne warunki dostawy:


1. Płatność faktury powinna zostać dokonana natychmiast gotówką w Naszej kasie przy Post Str. 4  (bez dodatkowych kosztów) lub na rachunek jednego z Naszych kont bankowych. Jeżeli płatność nie zostanie dokonana niezwłocznie, kupujący jest w zwłoce bez przypomnienia. Odsetki, prowizje i opłaty są naliczane według stawek lokalnych banków. Zatrudnieni i pracownicy nie są uprawnieni do odbioru funduszy i papierów wartościowych.
2. Reklamacje rozpatrywane są tylko w przypadku kiedy są one wykonane w ciągu 8 dni od otrzymania towaru.
3. Pudełka i opakowania są wliczone w cenę nabycia, nie są zwrotne.
4. Wszystkie dostawy do momentu całkowitej zapłaty gotówkowej są naszą własnością.
5. Przesyłka jest na ryzyko kupującego. W przypadku uszkodzenia podczas transportu my nie odpowiadamy za to.
6. Na używane maszyny, urządzenia, części zamienne, gwarancja nie jest wliczona w cenę.
7. Ponadto, ustne umowy są ważne tylko wtedy, gdy są potwierdzone pisemnie przez nas.
8. Miejscem wykonania dostawy i płatności jest miasto Marienwerder.  Okręg administracyjny Elbing (Elbląg)


Dokumenty z przedsiębiorstwa...
1931 rok

                                             źródło: zbiory własne






1931 rok

                                źródło: zbiory własne




1931 rok

                                     źródło: zbiory własne




Koperta firmowa adresowana do Alfreda Rasch, właściciela tartaku w Szumie
1932 rok

                                źródło: zbiory własne





Paragon z 1933 roku
Są na nim umieszczone adresy salonów sprzedaży:
Marienwerder - Marienburger Str. 36
Stuhm (Sztum) - Bahnhofstrasse 158

                                            źródło: zbiory własne




Carnifix - idealne do pieczenia i gotowania
(Carnifix jest to model kuchenki elektrycznej)

                                            źródło: zbiory własne




Z upływem lat zmieniała się szata graficzna 
rachunków i druków firmowych
Odbiorcą rachunku był dziekan Leo Neumann ze Sztumu
1935 rok

                                             źródło: zbiory własne






Odbiorcą tego rachunku był rolnik Franz Wisniewski
z Pulkowitz Kreis Stuhm (Pułkowice pow. Sztum)
Ciekawostką jest zmiana numeru 
w adresie z Poststrasse 4 na 7
Czyżby zmieniono lokalizację głównej siedziby firmy?
Całkiem możliwe, że została zmieniona numeracja co się często zdarzało na innych ulicach
Pomyłkę w druku można wykluczyć, inne źródła 
(np. książka tel. z 1942 r.) potwierdzają nowy numer


                                źródło: zbiory własne





Pokwitowanie wpłaty

                                 źródło: zbiory własne





c.d.n.